<!–more–>Rozmaite gry terenowe dla pracowników są coraz popularniejsze pośród firm o różnej wielkości. Kadra menadżerska dostrzega bowiem duże zalety, które odnieść można po zorganizowaniu czegoś takiego. Przeprowadzona w odpowiedni sposób gra potrafi poprawić pracownicze relacje, a oprócz tego rozszerzyć kompetencje tak przydatne na wielu stanowiskach.
<br>
Niedawno temu z naprawdę dużym rozmachem zorganizowana została przez znaną farmaceutyczną firmę gra szkoleniowa, jaką wielu uznało za największe wydarzenie tego typu. Uczestniczyli w niej bowiem w zasadzie wszyscy pracownicy, co dało w rezultacie 450 osób. Dodatkowo całość była pod opieką trzydziestu pięciu trenerów, którzy ponosili odpowiedzialność za organizację zajęć z zespołami graczy.
<br>
Pewną część z tego trenerskiego zespołu stanowiła ekipa ze szkoleniowej firmy, większość kadra z koncernu farmaceutycznego. Przyjechali oni dzień wcześniej do hotelu, w którym wszystko było organizowane, i tam przeszli niezbędne szkolenie. Tym sposobem bez żadnych problemów dawali sobie radę z pracą z poszczególnymi grupami.
<br>
Jednym z ważniejszych trenerów był Prezes firmy, który w życiu prywatnym jest alpinistą z dużym doświadczeniem. Zdecydował się on wykorzystać swoją pasję do tego, aby w oparciu o wyprawę w góry przekazać pozostałym słuchaczom dużo przydatnej wiedzy w temacie zarządzania zespołem ludzi, rozwiązywania sporów i motywowania. Nawiązał tym samym do tematyki zespołowej pracy, tak istotnej we wszystkich firmach.
<br>
Podczas pobytu szkoleniowego uczestników podzielono na 25 drużyn, które przez cały dzień zajmowały się zaplanowanymi celami. Najważniejszą część wspomnianej gry stanowiły długie na pół godziny eksperymenty, to znaczy nietypowe, wymagające nieszablonowego podejścia zadania, w których uczestniczący powinni się wykazać zaufaniem, kreatywnością i zaufaniem.
<br>
Te eksperymenty były kończone dostarczeniem grupie odpowiednich kart, z jakimi ta powinna się zapoznać. W czasie analizowania wspomnianych kart tak naprawdę uczestnicy oceniali swoje własne zachowania przez pryzmat pięciu głównych kompetencji, co pozwalało im na odniesienie się do swoich codziennych zajęć.